متا، برخلاف سیاست‌های قبلی‌اش، در حال توسعه قابلیت تشخیص چهره برای نسل جدید عینک‌های هوشمند خود است؛ قابلیتی که در نسخه‌های اولیه این گجت‌ها وجود نداشت. به گزارش اینفورمیشن، این شرکت اخیراً به دنبال افزودن نرم‌افزاری است که قادر باشد چهره‌ی افراد را اسکن کرده و آن‌ها را شناسایی کند. این فناوری بخشی از پروژه‌ای به نام «Super Sensing» خواهد بود که قرار است بر توانایی‌های هوش مصنوعی عینک متا بیفزاید. همچنین احتمال دارد ایربادهای آینده‌ی متا نیز به دوربین‌های داخلی و امکانات هوشمند مشابهی مجهز شوند. اگرچه محدودیت فعلی باتری تنها نیم ساعت استفاده مداوم از این قابلیت را امکان پذیر می‌کند، اما متا برنامه دارد در نسخه‌های پیشرفته تری که احتمالاً در سال 2026 عرضه می‌شوند، این زمان را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
حرکت متا به‌سمت احیای فناوری تشخیص چهره، با وجود حساسیت‌های جهانی پیرامون حریم خصوصی، تصمیمی بحث‌برانگیز است. اگرچه چنین قابلیتی می‌تواند تجربه کاربری را به طرز چشمگیری ارتقا دهد، اما نگرانی‌های جدی درباره نقض حریم خصوصی، سواستفاده‌های احتمالی، و نظارت بی‌اجازه را هم افزایش می‌دهد. به نظر می‌رسد دنیای فناوری بار دیگر در حال ورود به قلمرویی است که خط‌کشی‌های اخلاقی‌اش هنوز به‌روشنی تعریف نشده‌اند.
سایه سنگین نظارت: فناوری متا و عقب‌نشینی از مرزهای حریم خصوصی
با اینکه متا تأکید کرده ویژگی «Super Sensing» در عینک‌های هوشمندش به‌صورت پیش‌فرض غیرفعال است و تنها با رضایت کاربر روشن می‌شود، اما افراد اطراف که چهره‌شان شناسایی و ذخیره می‌شود، هیچ نقشی در این تصمیم ندارند. در حال حاضر، این عینک‌ها هنگام فیلمبرداری با روشن شدن یک چراغ کوچک، دیگران را از ضبط آگاه می‌کنند، اما متا ظاهراً قصد دارد در نسخه‌های جدیدتر این نشانه هشدار را حذف کند؛ تصمیمی که نگرانی‌های جدی در مورد نقض حریم خصوصی ایجاد کرده است.
در همین حال، گزارش اینفورمیشن به نکته‌ای قابل‌تأمل اشاره می‌کند: بازگشت دونالد ترامپ به قدرت و تغییر سیاست‌های کمیسیون تجارت فدرال آمریکا (FTC) باعث کاهش سخت‌گیری‌ها در حوزه حفاظت از اطلاعات شده است. از جمله این تغییرات، حذف اصطلاحاتی مانند «تبلیغات مبتنی بر نظارت» از ادبیات رسمی FTC است؛ اقدامی که راه را برای توسعه بی‌پروای فناوری‌های نظارتی بازتر کرده است.
اگرچه نوآوری در فناوری باید همواره در مسیر بهبود تجربه کاربران حرکت کند، اما حذف کنترل و شفافیت نسبت به داده‌هایی که از دیگران جمع آوری می‌شود، زنگ خطر جدی‌ای برای حقوق دیجیتال جامعه است. متا با کاهش نشانگرهای هشدار و بهره‌برداری از فضای سیاسی سهل گیرانه، ممکن است آگاهانه مرزهای اخلاقی را جابه‌جا کند. شفافیت، رضایت دوسویه و حق مخالفت، ارکان اساسی هر فناوری مبتنی بر تشخیص چهره‌اند که به‌نظر می‌رسد این‌بار در حال کمرنگ شدن هستند.