اپل در حال برنامهریزی برای یک تغییر مهم در زنجیره تأمین تراشههای خود است و تحلیلهای اخیر نشان میدهد که این شرکت ممکن است از سال ۲۰۲۸ تراشههای آیفون، آیپد و مک را از اینتل دریافت کند. این اقدام در حالی مطرح میشود که اپل طی سالها، بهطور کامل برای تولید تراشههای سری A و M به شرکت تایوانی TSMC وابسته بوده و نوسانات زنجیره تأمین جهانی، این وابستگی را به یک ریسک استراتژیک تبدیل کرده است.
همکاری احتمالی اپل و اینتل در تولید تراشهها
تحلیلگر شناختهشده «مینگ چی کو» گزارش داده که اینتل احتمالاً از اواسط ۲۰۲۷ تولید تراشههای ردهپایین سری M را با فناوری ۱۸ A آغاز خواهد کرد. گزارش تازه تحلیلگر دیگر، «جف پو»، این سناریو را تأیید کرده و افزوده است که اپل از سال ۲۰۲۸ ممکن است تولید تراشههای آیفونهای غیرپرو را نیز به اینتل بسپارد؛ محصولاتی که قدرت مدلهای استاندارد آیفون آینده را تأمین میکنند. بر اساس همین تحلیل، تراشهای مانند A22 که در آیفون ۲۰ و آیفون ۲۰e استفاده خواهد شد، میتواند با فرایند ۱۴A اینتل تولید شود. این تحول میتواند گامی مهم در کاهش وابستگی اپل به TSMC و تنوعبخشی در زنجیره تأمین تراشه باشد.
این حرکت اپل منطقی و محتاطانه است. تمرکز کامل روی یک تولیدکننده خارجی، هرچند TSMC در سطح جهانی بیرقیب است، همیشه با ریسک همراه بوده است. ورود اینتل به تولید تراشههای آیفون و آیپد میتواند علاوهبر کاهش ریسک زنجیره تأمین، زمینه رقابت و نوآوری بیشتر در طراحی تراشهها را فراهم کند. با این حال، اجرای موفق چنین همکاریای نیازمند هماهنگی دقیق فناوری و تضمین کیفیت بالا است؛ چرا که حتی کوچکترین لغزش در عملکرد تراشهها، میتواند بر تجربه کاربران آیفون تأثیرگذار باشد.
اپل و اینتل؛ تنوع تولید تراشه برای کاهش ریسکهای زنجیره تأمین
دو گزارش اخیر نشان میدهد اپل در تلاش است تا ظرفیت تولید تراشههای خود را بین چند تأمینکننده تقسیم کند. تجربه مشکلات گسترده در دوران همهگیری و ریسکهای ژئوپلیتیکی در شرق آسیا ثابت کرد که وابستگی کامل به یک تولیدکننده میتواند برنامه عرضه جهانی را با خطر مواجه کند. حضور اینتل، با بخش عمدهای از ظرفیت پیشرفته تولید در ایالات متحده، به اپل امکان میدهد تنوع جغرافیایی بیشتری داشته باشد، ریسکهای حملونقل کاهش یابد و هماهنگی بهتری با سیاستهای داخلی آمریکا ایجاد شود.
این همکاری تغییری در فرآیند طراحی تراشههای اپل ایجاد نمیکند و شرکت همچنان طراحی را در داخل انجام میدهد؛ تنها بخشی از تولید تراشهها به اینتل سپرده میشود. اینتل که در سالهای اخیر برای بازسازی اعتبار خود تلاش کرده و فرایندهای ۱۸A و ۱۴A را توسعه داده، این فرصت را یک گام مهم برای بازگشت به جایگاه پیشین میداند.
اگرچه هنوز چند سال تا تولید تراشههای آیفون توسط اینتل باقی مانده است، روند فعلی نشان میدهد اپل ابتدا تراشههای ردهپایین سری M را در ۲۰۲۷ به اینتل میسپارد و در صورت موفقیت، از ۲۰۲۸ تراشههای سری A آیفونهای پایه نیز به این شرکت واگذار خواهد شد. این اقدام بخشی از راهبرد کلان اپل برای ایجاد انعطافپذیری در زنجیره تأمین است؛ راهبردی که همچنان به ظرفیت TSMC و تولیدکنندگان دیگری مانند Texas Instruments متکی است و اینتل تنها یکی از اجزای آن محسوب میشود.
این تصمیم اپل کاملاً منطقی و هوشمندانه است. تمرکز روی یک تأمینکننده، هرچند TSMC کیفیت بینظیری دارد، همواره با ریسکهای ژئوپلیتیکی و اختلالهای لجستیکی همراه است. افزودن اینتل به زنجیره تولید نه تنها انعطافپذیری را افزایش میدهد، بلکه این فرصت را برای اپل فراهم میکند تا سیاستهای داخلی آمریکا را هم رعایت کند و همزمان با کاهش ریسکهای جهانی، کنترل بهتری روی تولید داشته باشد. این استراتژی میتواند مدل آینده تولید تراشه را برای سایر شرکتها نیز الگوسازی کند.