شرکت xAI، استارتاپ هوش مصنوعی ایلان ماسک، برنامه دارد تا با استفاده از ۱۵ توربین گازی، انرژی ابرکامپیوتر Colossus را در ممفیس، تنسی تأمین کند. طبق مجوز صادرشده از سوی اداره بهداشت شهرستان شلبی، این توربین‌ها مجازند از ژوئن ۲۰۲۵ تا ژوئن ۲۰۳۰ بدون توقف فعالیت کنند. اما این موضوع نگرانی‌های گسترده‌ای را درباره آلودگی محیط زیست و اثرات آن بر سلامت شهروندان ایجاد کرده است.
به گزارش Commercial Appeal، این توربین‌های ۲۰ ساله آلاینده‌های خطرناکی ازجمله فرمالدهید را در حجم بالایی منتشر می‌کنند. هر توربین سالانه ۱۱.۵۱ تن مواد آلاینده تولید می‌کند، که این مقدار از حد مجاز تعیین‌شده توسط آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده (EPA) برای هر منبع (۱۰ تن در سال) بیشتر است. نکته نگران‌کننده‌تر این است که این توربین‌ها از تابستان ۲۰۲۴ بدون اطلاع‌رسانی عمومی و بدون نظارت زیست‌محیطی فعال بوده‌اند.
این پروژه، هرچند از لحاظ فنی و علمی پیشرفتی مهم در حوزه هوش مصنوعی محسوب می‌شود، اما پیامدهای زیست‌محیطی و بهداشتی آن نگران‌کننده است. تصمیم‌گیری درباره استفاده از چنین زیرساخت‌هایی باید متعادل و شفاف باشد. اگر شرکت xAI و نهادهای نظارتی در مسیر کاهش اثرات زیست‌محیطی این پروژه گام برندارند، ممکن است اثرات مخربی بر سلامت ساکنان ممفیس و محیط زیست این منطقه بگذارد. شفافیت و اجرای مقررات سخت‌گیرانه می‌تواند از یک بحران زیست‌محیطی جلوگیری کند.
نبود شفافیت و نظارت بر فعالیت‌های xAI
به گفته اریک هیل، سخنگوی مرکز حقوق زیست‌محیطی جنوبی، این وضعیت نشان‌دهنده عدم شفافیت شرکت xAI در تعامل با جامعه محلی و مقامات نظارتی است. تاکنون هیچ‌گونه نظارت یا ارزیابی زیست‌محیطی برای این توربین‌ها انجام نشده و این موضوع نگرانی‌های جدی در مورد سلامت عمومی و کیفیت هوا ایجاد کرده است. طبق گزارش‌ها، حدود ۲۲ هزار نفر در شعاع ۵ مایلی این مرکز زندگی می‌کنند و در معرض آلاینده‌های خطرناک قرار دارند.
اداره بهداشت شهرستان شلبی اعلام کرده که مجوزهای این پروژه هنوز تأیید نشده‌اند و هیچ برنامه زمانی مشخصی برای بررسی و تصویب آنها وجود ندارد. این عدم شفافیت، آینده پروژه را با ابهامات زیادی مواجه کرده و نگرانی‌ها را درباره پیامدهای محیط‌زیستی و سلامتی آن افزایش داده است.
پروژه‌هایی با این ابعاد و تأثیرات زیست‌محیطی باید با شفافیت کامل و تحت نظارت دقیق اجرا شوند. عدم اطلاع‌رسانی به مردم و نبود نظارت علمی بر انتشار آلاینده‌ها نشان از ضعف در اجرای مقررات زیست‌محیطی دارد. در چنین شرایطی، ضروری است که نهادهای مستقل و سازمان‌های مدافع محیط زیست وارد عمل شوند و اطمینان حاصل کنند که سلامت شهروندان فدای پیشرفت فناوری و منافع اقتصادی نمی‌شود.