«داریو آمودی»، مدیرعامل شرکت آنتروپیک، اعلام کرده است که در حال حاضر ۹۰ درصد از کدهای نوشته‌شده در بسیاری از تیم‌های این شرکت توسط هوش مصنوعی Claude تولید می‌شود. با این حال، او تأکید دارد که این تحول به معنای حذف مهندسان نرم‌افزار نیست، بلکه نقش آن‌ها در فرآیند توسعه به‌کلی دگرگون شده است.
در جریان کنفرانس Dreamforce، »مارک بنیوف« مدیرعامل Salesforce از آمودی پرسید: «اگر هوش مصنوعی بیشتر کدنویسی را انجام می‌دهد، چرا مهندسان اخراج نمی‌شوند؟«
آمودی پاسخ داد که تصور جایگزینی کامل مهندسان با هوش مصنوعی، یک سوء‌تفاهم بزرگ است. او توضیح داد که حتی با وجود تولید ۹۰ درصد از کدها توسط هوش مصنوعی، همچنان به همان تعداد یا حتی مهندسان بیشتری نیاز است. دلیل این امر آن است که مهندسان حالا از کارهای تکراری و خسته‌کننده رها شده‌اند و می‌توانند روی وظایفی متمرکز شوند که ارزش‌آفرینی بیشتری دارند؛ مانند نوشتن ۱۰ درصد از کدهای کلیدی و پیچیده، بازبینی و بهینه‌سازی خروجی هوش مصنوعی، و مدیریت مدل‌های هوشمند که در تیم فعالیت می‌کنند.
به گفته‌ی او، نتیجه‌ی نهایی این همکاری انسان و ماشین، افزایش ده‌برابری بهره‌وری است؛ تغییری که به‌جای حذف شغل‌ها، در واقع ماهیت آن‌ها را بازآفرینی می‌کند.
دیدگاه آمودی نگاهی واقع‌گرایانه و آینده‌نگر به نقش هوش مصنوعی در دنیای توسعه نرم‌افزار است. برخلاف ترس عمومی از بیکاری ناشی از اتوماسیون، او بر هم‌افزایی انسان و هوش مصنوعی تأکید دارد؛ جایی که ماشین سرعت می‌دهد و انسان جهت را تعیین می‌کند. در آینده‌ای نه‌چندان دور، ارزش واقعی مهندسان نه در تایپ سریع‌تر کد، بلکه در درک عمیق‌تر از معماری سیستم، خلاقیت در حل مسئله و توانایی هدایت مدل‌های هوش مصنوعی خواهد بود. این تغییر شاید چالش‌برانگیز باشد، اما بدون تردید آغاز فصل تازه‌ای در رابطه‌ی انسان و فناوری است.
وقتی هوش مصنوعی کد می‌نویسد؛ فرصتی بزرگ و خطری پنهان برای آینده مهندسی
بر اساس گزارشی از اینسایدر، شرکت آنتروپیک تنها سازمانی نیست که بخش عمده‌ای از کدنویسی خود را به هوش مصنوعی سپرده است. مدیرعامل Y Combinator نیز اعلام کرده که حدود ۲۵ درصد از بنیان‌گذاران استارتاپ‌های دوره زمستان ۲۰۲۵ این شتاب‌دهنده، تا ۹۵ درصد از کدهای پروژه‌های خود را با کمک ابزارهای هوش مصنوعی تولید کرده‌اند. این آمارها نشان می‌دهد که سخنان داریو آمودی درباره نقش گسترده‌ی مدل Claude در تولید کد، چندان اغراق‌آمیز نیست و ما با واقعیتی تازه در دنیای توسعه نرم‌افزار روبه‌رو هستیم.
اما این تحول بزرگ، روی دیگری هم دارد. پژوهشی از دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد که رشد ابزارهای کدنویسی مبتنی بر هوش مصنوعی، تأثیر منفی قابل‌توجهی بر اشتغال مهندسان تازه‌کار گذاشته است. از زمان معرفی ChatGPT در سال ۲۰۲۲، میزان استخدام توسعه‌دهندگان جوان بین ۲۲ تا ۲۵ سال حدود ۲۰ درصد کاهش یافته است. محققان هشدار می‌دهند که اگر نسل جدید نتواند تجربه عملی کافی در آغاز مسیر شغلی خود به‌دست آورد، در آینده با کمبود مهندسان باتجربه روبه‌رو خواهیم شد—بحرانی که شاید چند سال دیگر اثرات آن در صنعت فناوری آشکار شود.
ورود هوش مصنوعی به عرصه‌ی کدنویسی، مانند شمشیری دولبه است. از یک‌سو، بهره‌وری تیم‌ها را افزایش داده و روند توسعه را تسریع کرده است؛ از سوی دیگر، مسیر رشد طبیعی مهندسان جوان را کوتاه کرده و فرصت یادگیری عملی را از آن‌ها می‌گیرد. در حالی که شرکت‌ها از مزایای اقتصادی این فناوری بهره می‌برند، باید به فکر آینده‌ی نیروی انسانی هم باشند. ایجاد مدل‌های آموزشی جدید، برنامه‌های کارآموزی مبتنی بر هوش مصنوعی و حفظ تعادل میان «یادگیری انسان» و «اتومات‌سازی» شاید تنها راه جلوگیری از شکل‌گیری نسل گمشده‌ای از مهندسان در عصر هوش مصنوعی باشد.