یک شرکت چینی در حال اجرای پروژه‌ای نوآورانه است که می‌تواند چهره دنیای فناوری را دگرگون کند. این شرکت قصد دارد کپسولی بزرگ حاوی چندین سرور را در اعماق آب‌های نزدیک شانگهای مستقر کند تا از سرمای طبیعی دریا برای خنک‌سازی سیستم‌های پرمصرف استفاده کند. دیتاسنترها، به‌طور معمول، انرژی بسیار زیادی برای کنترل گرمای حاصل از پردازش‌های سنگین مصرف می‌کنند، اما این روش تازه می‌تواند مصرف انرژی را تا ۹۰ درصد کاهش دهد. ایده استفاده از سرمای دریا برای خنک‌سازی نخستین‌بار در سال ۲۰۱۸ توسط مایکروسافت در سواحل اسکاتلند آزمایش شد، اما اکنون چین با گسترش این فناوری در مقیاسی تجاری، گامی جسورانه در جهت توسعه زیرساخت‌های پایدار دیجیتال برداشته است.
این پروژه نشان‌دهنده تلفیق هوشمندانه فناوری و محیط‌زیست است. در زمانی که بحران انرژی و تغییرات اقلیمی به چالشی جهانی بدل شده‌اند، چنین راهکارهایی می‌توانند مسیر آینده صنعت فناوری را به سوی پایداری واقعی هدایت کنند. البته باید دید در بلندمدت، چالش‌هایی مانند تعمیر و نگهداری زیرآبی، تأثیرات زیست‌محیطی و هزینه‌های نصب تا چه اندازه بر موفقیت این طرح تأثیر خواهند گذاشت. بااین‌حال، اقدام چین را می‌توان یکی از جسورانه‌ترین گام‌ها در مسیر دیجیتال سبز دانست.
غوطه‌وری در آینده سبز؛ دیتاسنترهای زیرآبی چین در مسیر کاهش ردپای کربنی
چین در ادامه تلاش‌های خود برای دیجیتالی‌سازی سبز، گامی تازه برداشته است. سامانه جدید زیرآبی این کشور قرار است به غول‌های فناوری مانند China Telecom و یک شرکت دولتی فعال در حوزه محاسبات هوش مصنوعی خدمات ارائه دهد. این طرح بخشی از برنامه گسترده دولت چین برای کاهش ردپای کربنی دیتاسنترها به شمار می‌رود. شرکت Highlander، مجری پروژه، اعلام کرده بیش از ۹۵ درصد انرژی مصرفی این سامانه از منابع تجدیدپذیر تأمین خواهد شد. به گفته‌ی «یانگ یه»، معاون این شرکت، تأسیسات زیرآبی قادرند تا ۹۰ درصد از انرژی موردنیاز برای خنک‌سازی را صرفه‌جویی کنند.
از سوی دیگر، «شائولی رن» از دانشگاه کالیفرنیا ریورساید معتقد است که پروژه‌هایی از این دست هنوز در مرحله نمایش امکان‌پذیری فنی هستند و تا استفاده در مقیاس صنعتی، مسیر طولانی در پیش دارند. چالش‌های اساسی این فناوری شامل حفظ خشکی تجهیزات و مقابله با خوردگی ناشی از آب شور است. مهندسان چینی برای غلبه بر این مشکل از پوشش محافظی با ذرات شیشه‌ای بر روی کپسول‌های فولادی استفاده کرده‌اند تا پایداری ساختار در محیط دریایی تضمین شود.
پروژه زیرآبی چین را می‌توان ترکیبی از جاه‌طلبی فناورانه و دغدغه‌های زیست‌محیطی دانست. بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر و استفاده از سرمای طبیعی دریا، الگویی الهام‌بخش برای دیگر کشورهاست. بااین‌حال، تردیدهایی درباره دوام فنی، هزینه‌های نگهداری و اثرات زیست‌محیطی باقی است. اگر چین بتواند این موانع را پشت سر بگذارد، شاید شاهد آغاز عصری تازه در زیرساخت‌های دیجیتال پاک و کارآمد باشیم.